وبسایت حمیدرضا لاچین - فعال در حوزه‌ی منابع انسانی، رهبری و توسعه فردی

جان مکسول در کتاب پنج مرحله رهبری، مراحل توسعه و رشد یک فرد در نقش مدیریت و رهبری را ترسیم می‌کند. طبق این مدل، یک مدیر قبل از اینکه شایستگی خود را با عملکرد تیم در سازمان ثابت کند، باید جایگاهی محکم در قلب آدمها بسازد (مرحله دو). آدمها قبل از اینکه اهداف مدیر را بپذیرند و همراهش شوند، باید به خود او اعتماد کرده و حاضر به پیروی داوطلبانه شوند.

به نظر من ساده‌ترین و اصیل‌ترین راه برای ساخت چنین رابطه‌ای، داشتن عشقی عمیق به آدمهاست. منظور از عشق احساسات رومانتیک نیست، بلکه اهمیت دادن قلبی به به‌زیستی آنها و تلاش برای بهبود تجربه کاری و زندگیشان است. ویکتور فرانکل توصیف چنین عشقی را به بهترین شکل در کتاب در جستجوی معنا آورده است:

"عشق تنها راهی است که به وسیله آن می توان به ژرفای وجود انسان دیگری نفوذ کرد. هیچکس نمی تواند جز از راه عشق به اسرار وجود انسانی دیگر کاملا آگاه شود. این گوهر عشق است که ما را کمک می کند تا خصوصیات ذاتی و ویژگی های واقعی و الگوی رفتاری محبوب را به نیکی دریابیم و حتی چیزهایی را دریابیم که به طور بالقوه در اوست و نیازمند رشد و بالندگی است. به علاوه، عاشق با نیروی عشق نیرو می گیرد تا معشوق را در راه آگاه شدن به استعدادهای ذاتی و تحقق آنها یاری رساند."

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های کتاب رهبری از بالای خط برای من، هرم 5 سطح انگیزش هست. طبق این هرم، بالاترین سطح انگیزشی که مدیران و رهبران می‌تونن ایجاد کنن عشقه. اما منظور چه نوع عشقیست؟

برداشت من از این عشق، تعریفی هست که پائولو کوئیلو در کتاب خاطرت یک مغ ارائه می‌کند. جایی که آگاپه را بالاترین سطح عشق معرفی می‌کند:

«آگاه عشق محض است. همان عشقی که شخص تجربه کننده را می‌بلعد. آگاپه خیلی بیشتر از دوست داشتن است. احساسی است که وجود ما را اشباع می‌کند، هر خلعی در درونمان را پر کرده و تهاجم و پرخاشگری ما را به گرد و غبار تبدیل می‌کند.

اشتیاق شکل دیگری از آگاپه بوده و به معنی خلسه، شعف و سرمستی است. اشتیاق، آگاپه‌ایست که به سمت یک ایده یا یک کار خاص هدایت شده است. هنگامی که عاشق هستیم و از ته قلب ایمان داریم، احساس می‌کنیم که از هر کسی در این جهان قوی‌تر هستیم، و از آرامشی برخورداریم که بر پایه یقین به اینکه هیچ چیز نمی‌تواند ایمان ما را متزلزل کند، بنا شده است.

این قدرت غیر معمول به ما اجازه می‌دهد که همیشه در زمان مناسب تصمیم صحیح بگیریم و وقتی به هدفمان رسیدیم، از توانایی‌های خودمان شگفت‌زده شویم.

اشتیاق ما را به سوی هدفمان سوق می‌دهد.»