وبسایت حمیدرضا لاچین - فعال در حوزه‌ی منابع انسانی، رهبری و توسعه فردی

رویای من ساختن یک فرهنگ کاری مبتنی بر به‌زیستی هست. فرهنگی که در اون سلامت جسمانی، روانی، روحانی و عاطفی انسان‌ها مقدم بر هر اولویت دیگه‌ای تو محیط کاره و کار، منبعی برای بهبود کیفیت زندگیه.

وبسایت حمیدرضا لاچین - فعال در حوزه‌ی منابع انسانی، رهبری و توسعه فردی

رویای من ساختن یک فرهنگ کاری مبتنی بر به‌زیستی هست. فرهنگی که در اون سلامت جسمانی، روانی، روحانی و عاطفی انسان‌ها مقدم بر هر اولویت دیگه‌ای تو محیط کاره و کار، منبعی برای بهبود کیفیت زندگیه.

وبسایت حمیدرضا لاچین - فعال در حوزه‌ی منابع انسانی، رهبری و توسعه فردی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تعلق سازمانی» ثبت شده است

۰۴
دی

اکثر ما تو کودکی‌ بهترین و امن‌ترین دوران زندگیمون رو تجربه ‌کردیم. توی یه #گهواره گرم و نرم و راحت بودیم که ازمون در برابر خطرات بیرونی محافظت می‌کرد. اما خیلی زود مجبور شدیم ترکش کنیم و پا بزاریم توی دنیای واقعی و بریم دنبال سرنوشتمون.

ما همیشه در جستجوی #گهواره_امن هستیم. جامعه ما از خیلی جهات نتونسته برامون اون گهواره رو ایجاد کنه و حس عدم #امنیت تو پوست و گوشتمون رخنه کرده. از طرفی بیشتر ساعت عمرمون رو تو محل‌های کاری‌ای می‌گذرونیم که به ما به چشم منابعی جهت خلق سود نگاه می‌کنن. نتیجه‌اش میشه تعویض مکرر محل کار یا مهاجرت. حالا مگه باید سازمان‌ها اون گهواره امن رو بازآفرینی کنن؟

به نظر من که سازمان‌ها بعنوان یه نهاد اجتماعی وظیفه اصلیمشون #مراقبت از اعضای جامعه‌ و #رشد اونهاست. سازمان‌هایی که بتونن این گهواره امن رو ایجاد کنن، در ازاش آدمها توی اون گهواره برای مدت طولانی‌تری میمونن و نقش خودشون رو برای رشد و پایداریش ایفا می‌کنن.

این اتفاق خیلی هم فانتزی نیست. سازمان‌هایی هستند که توی ایران تونستن این گهواره امن رو ایجاد کنن. مثل #کافه‌بازار و #ابرآروان. برای من این ویژگی دو شرکت آموزنده و جذابه و سعی می‌کنم ازشون یاد بگیرم. ما توی #علی‌بابا هم تعهد خودمون رو بازآفرینی این گهواره امن می‌دونیم، هر چند که کار خیلی زیادی برای انجام دادن داریم.

  • حمیدرضا لاچین
۲۹
آذر

بعضی مواقع شده که به علل مختلفی مثل فشار کاری یا رفتار ناراحت کننده ای، حالت افسردگی و آزرده خاطری در شرکت داریم. حتما همه ما در این موقعیت قرار گرفته ایم. وقتی به زمان هایی که شخصا از این حالت توانسته ام بیایم بیرون و دوباره حالم عادی و بهتر بشود فکر میکنم، در همه این موارد یک اتفاق مشترک افتاده است: یکی از همکارانم آمده سمتم و بهم گفته: چه خبر؟ چیکارا میکنی؟

این جمله شاید در وهله اول خیلی ساده به نظر بیاید، اما قدرت فوق العاده ای دارد. فرای تجارب من، نتایج تحقیقات منتشر شده در نشریه دانشکده کسب و کار هاروارد هم نشان میدهد که این جمله میتواند چقدر قدرتمند و تثیرگذار باشد. در محیط های کاری ای که افراد در فرصت های مختلف همکارانشان رو چک میکنند، این حس رو به آنها انتقال میدهند که برایشان ارزشمند هستند و بهشون اهمیت میدهند. نتیجه اش افزایش تعلق سازمانی و بهبود روابط سازمانیه.

خیلی کار سختی نیست. از هر فرصتی که پیش می آید استفاده کنیم تا به همکارانمان سری بزنیم و ازشون درباره روند کار و زندگی شخصیشون سوال کنیم. بهشون خوب گوش کنیم و باهاشون همدردی کنیم و اگه میونیم بهشون کمک کنیم راهکاری پیدا کنند.

هر وقت اینکارها را انجام می دهیم، ماده ای در بدنمان به اسم اوکسی توسین ترشح میشود که هم حال خودمان، هم حال همکارنمان و هم حال محیطی که درونش هستیم را خوب میکند.

The Surprising Power of Simply Asking Coworkers How They’re Doing

#microHR #منابع_انسانی #تعلق_سازمانی #همدلی #روابط_سازمانی #اوکسی_توسین #رهبری

  • حمیدرضا لاچین