یک سال پیش همین روزا بود که اولین پادکست بیپلاس رو گوش دادم. یکی از همکارام بهم کتاب کار عمیق رو معرفی کرد و پیشنهاد داد اول بیپلاسش رو گوش بدم تا مختصری درباره کتاب بفهمم. گوش کردن این اپیزود همانا و یک دل نه صد دل عاشق بیپلاس شدن هم همانا.
از اون تاریخ تا امروز گوش دادن به بیپلاس وارد روتین هفتگیم شده و اخیرا تونستم تمامی 64 اپیزودش رو گوش بدم. از همین حالا شوق اپیزودهای جدید رو دارم و دلتنگ اپیزودهای قبلیم که برخیهاشون رو مجدد گوش بدم.
از بیان شیوای علی بندری و خلاصههای به دقت نوشته شده عباس سیدین بگذریم، هر کدوم از اپیزودها مثل یه شیشه پاک کن بود که بر پنجره نگاهم به زندگی ریخته میشد و شفافترش میکرد. به قول یکی از توئیتها، بیپلاس بیش از 18 سال تحصیل به من درباره انسان و زندگی آموخت.
نمیشد اپیزودی رو گوش کرد و برای کشف بیشتر مطلب کنجکاو نشد. مثل تشنهای که با نوشیدن یک قطره آب ولع بیشتری برای رفتن تا عمق چاه پیدا میکنه، گوش دادن به بیپلاس طمع خوندن و دیدن و شنیدن بیشتر رو در من ایجاد میکرد.
دوست دارم از 3 اپیزودی که بیشترین سوالات، کنجکاویها و طبعا رشد رو در من ایجاد کردن نام ببرم:
1- ایده خطرناک داروین
2- آرمانشهری برای واقعگراها
3- ذهن درستکار
کدوم 3 اپیزود تاثیر زیادی روی جهانبینی شما داشتن و ازشون کلی یاد گرفتین؟
