امروز دیگه منابع انسانی مثل قبل فقط کار اداری نمی‌کنه؛ الان نقش شریک استراتژیک داره. توی خیلی از شرکت‌ها ، منابع انسانی کنار تیم مدیریت می‌ایسته و توی تصمیم‌های مهم و طراحی آینده شرکت نقش داره.
از نظر من، منابع انسانی باید چند تا نقش کلیدی داشته باشه که نه‌تنها پشتیبان کسب‌وکاره، بلکه موتور رشد و تغییر سازمانه.
شریک استراتژیک 🤝
یعنی منابع انسانی باید دقیق بفهمه شرکت چی می‌خواد و اینو تبدیل کنه به برنامه‌هایی توی رهبری، جذب و نگهداشت استعدادها و طراحی سازمان. یعنی سیاست‌ها و کارهاش کاملاً با استراتژی کلی شرکت هماهنگ باشه و فقط دنبال حل مشکلات روزمره نباشه، بلکه برای برنده شدن شرکت برنامه بریزه.
رهبری‌محور 👥
منابع انسانی باید کنار مدیرها باشه، نه جدا از اون‌ها. تجربه کارکنان یه مسئولیت مشترکه بین مدیرها و منابع انسانی. وظیفه منابع انسانی اینه که به مدیرها یاد بده چطور آدم‌های درست رو پیدا کنن، انگیزه تیم رو بالا نگه دارن و بهره‌وری رو زیاد کنن.
انسان‌سالاری ❤️
یه منابع انسانی خوب کمک می‌کنه فضای کاری بسازیم که:
- رشد و رفاه آدم‌ها مهم‌ترین ارزش باشه.
- قدرت بین همه تقسیم بشه و شفاف باشه.
- فرهنگ یادگیری و همکاری جای رقابت رو بگیره.
- کارها ساده، سریع و بدون پیچیدگی اضافه باشه.
- احترام، همدلی و تنوع باعث خلاقیت بشه.
کارآیی💡
منابع انسانی باید مثل یه بخش تجاری به بازگشت سرمایه فکر کنه.
- یعنی حقوق و مزایا رو هوشمندانه طراحی کنه و بهره‌وری رو مدام چک کنه.
- هزینه‌های بی‌اثر رو حذف کنه و سراغ روش‌های کم‌هزینه‌تر بره.
- از تکنولوژی و سلف‌سرویس استفاده کنه تا کارها سریع‌تر بشه.
- با تیم‌های دیگه مثل مالی یا مارکتینگ هم همکاری کنه تا همه‌چیز کارآمدتر پیش بره.
بخش زیادی از این نگاه الهام‌گرفته از زیر از دیو اولریچ هست؛ یکی از متن‌هایی که نقش واقعی منابع انسانی رو دوباره تعریف کرد.
